Friday, June 7, 2013

Hati.

Assalammulaiku.

Hati menjerit sekuatnya. Mengatakan suka kau. Tapi, keberanian aku bersembunyi untuk menyatakan kebenaran yang hati terlah perkatakan.
Aku masih menunggu masa untuk menentukan segala nya. Tapi, pada masa yang sama aku tahu aku akan kecewa kalau apa yang aku mahu kan tidak akan menjadi milikku.
Permainan apa ini? Perasaan apa ni? Bila hati menjerit semahunya, tapi.....
Sungguh. Masih banyak yang harus aku perbetulkan. Masih banyak yang aku harus uruskan. Tapi, segalanya kurang jelas di mata aku. Apa yang harus aku selesai kan dulu? Apa yang aku uruskan kemudian? Dan pada waktu begini, aku rasa perasaan manusia senang terganggu. Aku cuba untuk kelihatan normal. Aku di kenali semuaorang sebagai seorang yang periang. Tapi aku manusia, pementasaan ni masih boleh aku lakonkan tanpa masalah. Cuma, bila waktu begini aku jadi tidak keruan. Aku harap kamu faham. 
Aku harap, sedikit masa lagi aku ada keberanian untuk menyatakan apa yang aku ingin engkau tahu.
Perasaan yang sudah lama terkubu. Suatu hari nanti, ia mungkin terjadi, dan mungkin juga tidak. Siapa tahu? Pementasaan yang kita sendiri tidak tahu hujung panggkal nya. Hanya berserah dan cuba sebaik mungkin. Sebaik mungkin? Soalan ni. Sehabis baik dah ke apa yang aku lakukan? Sebaik mungkin. Dalam 10, aku tak tahu berapa kali aku melakukan sesuatu dgn sebaik mungkin. Mungkin 3/10. Mugkin. Aku tak pandai menilai diri ku sendiri. Cuma kalau menyanjung diri dihadapan rakan rakan sebagai hiburan itu aku pasti boleh.
Ah, sudah la pasal rintihan hati ini. Ini yang aku rasa. Maaf kalau bukan makanan kamu untuk baca.
Hidup, kadang kita di atas. Kadang kita dia bawah. 

Sekali lagi, may peace be upon you. Indeed. (;